Benader als eerste vrienden en familie om te doneren

“Vraag als eerste je familie en vrienden om direct te doneren. Ook al is het een klein bedrag. Andere mensen gaan dan je actie sneller steunen. Goed voorbeeld doet namelijk volgen. Dit heeft bij ons de donatieteller snel verhoogd en ons een goede start gegeven.” Deze waardevolle tip geeft Seine Braakman van de crowdfunding-campagne Stop stille armoede in Hof van Twente je graag mee.

Ervaringstip voor een succesvolle crowdfunding campagne

Seine Braakman is de kartrekker achter de succesvolle campagne Stop stille armoede waardoor de foodbus met gratis voedsel nu vaker kan rijden en ook meer locaties kan aandoen. “Op de eerste dag hadden we al 10% binnen. Daar wonnen we al direct vertrouwen mee bij mensen die ons nog niet persoonlijk kenden. We hebben ruim ons streefbedrag gehaald. En de teller loopt nog door.”

Zo verwacht Braakman binnenkort nog een aanzienlijke donatie te ontvangen van een echtpaar die tijdens hun 65e verjaardagsfeest een collecte heeft gehouden met de stichting als goed doel. “Dat vind ik echt prachtig. De crowdfunding campagne heeft onze naamsbekendheid een boost gegeven en veel nieuwe acties in gang gezet. We merken dat er meer betrokkenheid is ontstaan voor ons project. Zo organiseert een lerares van Saxion met leerlingen een inzamelingsactie voor ons en heeft het ROC flyers gemaakt en gedrukt om overal te verspreiden zodat mensen ook weten waar de foodbus staat. We zijn de Warmathon aan het voorbereiden, dit is een sponsorloop rond de Kersttijd.”

Zichtbaarheid is belangrijk        
Naast dat Braakman de mobiele voedselbank nu vaker en meer kan laten rijden, heeft de stichting ook onlangs een tweede, grotere, winkel geopend net buiten het centrum van Goor. “Hier kan iedereen tweedehands kleding, bed textiel en schoenen kopen tegen de lage prijs van 3 euro. Met deze inkomsten kunnen we de voedselpakketten betalen. Dat kost ons wekelijks namelijk een kleine 1.000 euro aan inkoop.  Er komt ook een naaiatelier zodat we oude kleding kunnen repareren of vermaken tot nieuw. Op de kleine locatie in het centrum gaan we alleen de inloop doen en speelgoed en kleding voor kinderen verkopen. Dat past daar wel, we willen die locatie ook niet kwijt. Deze is mooi midden in het centrum gevestigd en is heel belangrijk voor onze zichtbaarheid.” 

Zijn er nog zaken die Braakman kan afraden? Na even nadenken geeft hij aan dat de advertenties die zij hebben geplaatst om te doneren naar zijn gevoel weinig hebben opgeleverd. “Bij crowdfunding gaat het echt om de gunfactor. Er is hoofdzakelijk gedoneerd door mensen die ons al kennen. En de meeste mensen die geven, willen daar ook niets voor terug. Dat kregen wij ook nadrukkelijk te horen. Ik zou de volgende keer dan ook geen tijd besteden aan het bedenken van tegenprestaties.”

Pas het begin   
Braakman kijkt met een goed gevoel terug op de crowdfunding campagne. Eigenlijk is alles volgens het boekje verlopen. “De financiële bijdrage van de provincie Overijssel heeft ons ook heel goed gedaan. Naast dat het een heel mooi bedrag is, wonnen we daar als project veel vertrouwen mee richting ondernemers om ook te investeren. We hebben daardoor meer opgehaald dan ons oorspronkelijke streefbedrag. Deze crowdfunding campagne is pas het begin geweest. We blijven ons actief inzetten met het zoeken van verschillende financieringen om stille armoede te stoppen.”

Meld hier je initiatief aan https://initiatievensamenvoorelkaar.nl/nl/pages/start



Nieuwe reeks Verborgen Verhalen over oorlog is pijnlijk actueel

In de nieuwe podcastreeks Verborgen Verhalen van West Betuwe vertellen twee broers over hoe zij hun zus en broertje zijn verloren in de oorlog. Beelden die ze op de dag van vandaag niet kwijt raken. Sienus van Bommel (nu 82, toen 3) was erbij toen zijn zevenjarige zus Reijertje door een explosie van munitie ter plekke overleed. Wim van Zijderveld (nu 92, toen 12) sliep in hetzelfde bed als zijn tienjarige broertje Bertus, toen hij dodelijk werd getroffen door een hele kleine granaatscherf. Hun verhalen blijven door de podcastreeks bestaan voor de toekomst. “Ze zijn helaas pijnlijk actueel.”

In de afleveringen van Verborgen Verhalen bezoekt Jacqueline Maris een begraafplaats of kerkhof in West Betuwe op zoek naar onontdekte verhalen van de inwoners die hier begraven liggen. “Ik spreek mensen aan die bij een bijzonder graf staan of ik ga zelf op onderzoek uit”, vertelt Maris. “Zo heb ik verhalen opgehaald over een vermoorde burgemeester, over de Zwarte Ruiter die stal voor de armen, over een stokoude baron en over vliegeniers. Stuk voor stuk, prachtige, spannende en ontroerende verhalen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat deze nieuwe verhalen mij in het bijzonder hebben geraakt. Dit omdat ik voor het eerst heb gesproken met gezinsleden van de oorlogsslachtoffers, die ze zelf gekend hebben en van ze hielden. Die emoties zijn zo voelbaar. Ook na 79 jaar. ‘Ik hoor hem nog au, au roepen’, zegt de 90-jarige Wim van Zijderveld bijvoorbeeld in de podcast. Dat doet wat met je hoor. Luister zelf maar”, beveelt Maris aan. 

Alert blijven    

Zeer indringend. Dat vindt Sienus van Bommel de podcastaflevering waarin hij het verhaal vertelt over zijn overleden zus Reijertje en broertje Ceesje. “Het geluid van de explosie die aan de podcast is toegevoegd, die knal komt echt bij mij binnen. Het brengt mijn herinneringen weer helemaal tot leven. Hoewel ik het beeld van toen nog altijd voor ogen heb. Als ik de oorlogsbeelden van nu zie, komen die emoties ook naar voren. Mensen die op de vlucht wegtrekken. Dan denk ik, zo ging het bij ons ook toen we in januari 1945 moesten evacueren uit Opijnen naar Tuil. Juist daarom is het belangrijk dat dit verhaal nu verteld wordt. We zien wat er nu weer allemaal gebeurt in de wereld en welke ellende dat veroorzaakt. We moeten alert blijven en genieten van wat we nu allemaal hebben. Dat hadden wij in en na de oorlog niet”,  benadrukt Van Bommel. 

Herbegraven in Opijnen

Een maand na de evacuatie vond het noodlottige ongeval plaats. Sienus was 3 jaar en hij speelde aan de andere kant van het huis met zijn neefje, toen de daar opgeslagen munitie explodeerde. Zijn zus Reijertje (7) en evacueetje Jannie (8) waren op slag dood. De moeder van zijn oom raakte zwaargewond en stierf dezelfde middag nog. Zijn oom en neefje raakten ook gewond door rondslingerende glasscherven. Zijn moeder en Sienus zelf hadden nauwelijks een schrammetje opgelopen. Ook zijn broertje Ceesje overleefde de klap. Hij zat in shock in zijn ledikantje tussen het puin. Een paar weken later overleed Ceesje alsnog. Op dat moment was het gezin inmiddels weer thuis in Opijnen waardoor zijn broertje in tegenstelling tot zijn zus wel in Opijnen begraven kon worden. “Het was mijn moeders wens dat Reijertje bij Ceesje kwam te liggen. Daarom hebben buurjongens Reijertje opgegraven en met een zogenoemde bloemenkarretje naar Opijnen gebracht en in het graf van Ceesje geplaatst.”

Herdenking oorlogsslachtoffers

Sienus bezoekt het graf nog regelmatig samen met zijn jongere broer Reijer, ook tijdens de officiële herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei. Sienus vertelt nog vaak het verhaal van Reijertje. “Zo blijft het bewaard, ook de toekomst, want onze oudere generatie sterft uit. Mijn moeder is nooit meer over het verdriet heen gekomen. Ze heeft alles van Reijertje bewaard. Deze spulletjes staan nu verzameld als cultureel erfgoed in een vitrine in Fort bij Asperen. Zo is het verhaal van Reijertje niet meer verborgen en blijft het voor altijd bewaard. Ook als ik er straks niet meer ben om het uit eigen ervaring te vertellen.” 

De podcasts Verborgen Verhalen zijn te beluisteren via een QR-code op de betreffende begraafplaats of kerkhof, op Spotify en op de website van Beleef West Betuwe

Het is een cadeautje als patiënt juiste keuzes maakt in het leven

Op de #DagvandeVerpleging een dubbelinterview met twee teamleiders van Transfore. Eén die al zijn hele werkzame leven in de forensische zorg werkt: Leon. En één die die net een half jaar werkzaam is bij Transfore: Astrid.  Waarom is het werk in de forensische zorg zo boeiend? Welke eigenschappen heb je nodig als teamleider? En wat maakt Transfore onderscheidend als organisatie en werkgever?

“Dat wat de gewone burger in de krant leest, daar word ik dagelijks mee geconfronteerd. Dat is gewoon heel erg bijzonder”, geeft Leon (teamleider Zorg FPA) als antwoord op wat het forensisch werk voor hem zo boeiend maakt.  “De dynamiek die er in psychiatrie plaatsvindt en daarin ook de balans voor jezelf vinden. Je moet elk uur van de dag forensisch scherp zijn, alle kleine en grotere besluiten relateren aan risicofactoren. Je kent het dossier, weet welk verschrikkelijk delict een patiënt gepleegd heeft. Maar heel cliché en dus waar, je moet ook de mens achter die delinquent blijven zien. Zonder het delict te legitimeren, je weet dat de mens ook soms door omstandigheden, door wanhoop wordt gedreven. Wat haast maakt als je die levensbagage ziet, dat je wel een beetje snapt waarom dingen in het leven van deze categorie patiënten zo zijn gelopen. Dat vind ik voor mezelf een boeiende uitdaging om daar ruimte in te blijven houden.” 

“Belangrijk om de mens achter het delinquent te blijven zien”

Astrid (teamleider Bedrijfsvoering polikliniek De Tender) herkent het belang van de mens achter het delinquent. “Achter elk mens schuilt een verhaal. Dit blijven zien, is volgens mij ook één van de belangrijkste aspecten in ons werk. Dat is in ieder geval de reden dat ik ben overgestapt van de Penitentiaire Inrichting (PI) naar de forensische zorg. Ik zag voor mezelf binnen de PI onvoldoende mogelijkheden om meer behandeling in te zetten. Alleen het uitzitten van een straf vind ik heel kaal. Ik denk ook niet dat bijdraagt aan de verandering die mensen moeten doormaken.”

Behandelen met tech

Het is nog niet zo heel lang geleden dat Astrid zelf als teamleider bij Transfore is gestart. “Ik kan de organisatie aan iedereen aanbevelen. Ik ben fan van de cultuur. Al meteen vanaf het begin heb ik gemerkt dat Transfore een open organisatie is waarbij leren een belangrijk element is en waarin je ook jouw eigen pad kunt kiezen. Daarbij word ik enthousiast van de ambities rondom digitale transformatie en hoe Transfore investeert om met technologie de behandelkwaliteit te verbeteren. Bijvoorbeeld zorginnovatie met virtual reality en mobiele apps. Ze kijken daarbij echt naar de patiënten, wat zou dit voor hen kunnen betekenen? Hiervoor moet je ook durf hebben. Het gewoon proberen en kijken wat het brengt.”

Oog voor elkaar

Astrid vervolgt: “Tel daar bovenop dat ze ook hun kernwaarden gastvrij, veilig en resultaatgericht waar maken, de werksfeer is heel prettig, dan snap je waarom ik inmiddels ambassadeur van Transfore ben.” Leon herkent net als Astrid dat Transfore een gastvrije organisatie is. “Ik denk dat de partners waarmee we de behandelingen vorm geven dit ook zullen herkennen. Zelf waardeer ik ook de betrokkenheid van de directie, ze zijn erg begaan met de medewerkers. We zetten samen mooie zaken neer, maar hebben ook oog voor elkaar. Dat vind ik mooi. Ook krijg je veel ruimte om zelfstandig te werken en jezelf te ontwikkelen.”

“Bij Transfore kan de patiënt het hele traject doorlopen.”

Patiënten weten waar ze aan toe zijn

“We willen ook altijd voorop lopen, zijn erg ambitieus. Vergeet niet dat we als forensische zorgorganisatie in principe pas zeven jaar bestaan”, benadrukt Leon. Onze oorsprong ligt bij voormalig TBS-kliniek Oldenkotte en de poliklinieken van De Tender. Het voordeel daarvan is dat we zijn gestart met veel forensische ervaring. En dat we nu al zo’n sterke positie in de markt hebben verworven, dat vraagt een bepaalde ambitie en attitude. Daar voel ik me en velen met mij zich prettig bij. Dat betekent wel dat we niet voor de gemakkelijkste weg gaan. Wel voor de beste, dat vinden wij althans. Patiënten die bij ons worden opgenomen weten waar ze aan toe zijn, welk individueel behandeltraject ze gaan doorlopen, welke zorgafdelingen daarbij horen en wat de verwachte duur is van de behandeling.  Dat geeft de patiënt ook motivatie. Het is mooi dat we al die verschillende behandelmogelijkheden, van FPK tot en met ambulant, in portefeuille hebben. Ik zie het ook aan de aanmeldingen, waarbij gezegd wordt: we melden de patiënt aan bij Transfore omdat hij/zij bij jullie tenminste het hele traject kan doorlopen.”

Fijn om keuze samen te maken

Astrid vult aan: “Daarbij komen ook nog een regionale samenwerkingen waardoor patiënten het traject ook bij andere partners kunnen doorlopen. Wij zijn goed in het één en zij in het ander. Hoe mooi is het dan om juist samen te werken met elkaar?” Samenwerken vormt dan ook belangrijk speerpunt bij Transfore. “De keten, het beleid daarin en hoe we samenwerken met elkaar en met partners, de plannen op langere termijn; het is van essentieel belang dat je daar als teamleider warm voor loopt en investeert in relaties en over de grenzen van je eigen afdeling heen kijkt. We hebben door het trajectdenken een intensieve samenwerking tussen de klinische- en poliklinische afdelingen, we schalen af waar mogelijk en schalen op indien nodig.  We hebben korte lijntjes, schakelen snel met elkaar. We betrekken bij voorkeur ook ketenpartners en naasten van de patiënt bij de behandeling.  Ook werk je als teamleider intensief samen met je duale partner, in mijn geval de teamleider Zorg. Dat bevalt goed. Je kunt met elkaar sparren over zaken. Het werk als leidinggevende kan ook best wel eenzaam zijn. De keuzes die je moet maken zijn niet altijd even makkelijk. Het is fijn dat je dan met z’n tweeën bent.”  

“Dat wat de gewone burger in de krant leest, daar word ik dagelijks mee geconfronteerd”

“Als teamleiders moet je complementair aan elkaar zijn”, vindt Leon. “Het team staat 24/7 onder druk van patiënten. Daarin moet je samen het  team coachen. Dat vind ik persoonlijk de extra charme van teamleider Zorg zijn. Dat je naast de inhoudelijke verantwoordelijkheid en het coördineren van individuele behandelingen en caseload, samen interventies inzet, met elkaar van gedachten wisselt en spart met het team. Dat je een team mag coachen om patiënttrajecten tot een goed einde te laten komen. Op een gegeven moment groeit dat uit tot maatjes van elkaar zijn.”

Continu in frontlinie

“Het multidisciplinaire team is ons belangrijkste gereedschap. Daar moet je oog voor hebben”, wil Leon benadrukken. “Onze medewerkers – verpleegkundigen, agogen, sociotherapeuten, psychiater, behandelaren noem maar op – die staan dag en nacht aan de frontlinie.  Hebben soms respectloze patiënten voor zich staan die je uitmaken ‘voor Jan en alleman’, dat moet je als teamleider goed realiseren. Zeker op een FPK worden medewerkers met zulke ontspoorde mensen geconfronteerd, die soms ook nog niet in te schatten zijn. Dan is het ontzettend belangrijk dat je daar aandacht voor hebt. Dat je met de interventies die je uitzet ook voortdurend afvraagt of je dit wel kunt vragen van je team.” “Het verschil in forensische zorg is dat er veel parallelle processen lopen”, vult Astrid aan. “De patiëntgroep waarmee we werken, beïnvloedt heel snel de medewerkers, maar ook jou als teamleider. Dat trekt gewoon aan je. Dat is heel belangrijk om daar bewust van te zijn. Je moet keuzes kunnen maken overstijgend denken, wat gebeurt hier nou eigenlijk? ”

“Het team staat 24/7 onder druk van patiënten. Daarin moet jij je team coachen.”

Elke beslissing vraagt forensische scherpte 

Bij elke beslissing die je neemt is forensische scherpte nodig. Bij een reguliere ggz-instelling kan iemand vaak gewoon naar buiten lopen. Ze zullen zich niet snel de vraag hoeven te stellen wat de patiënt kan aanrichten. In het forensisch veld moeten we ons met alles afvragen, wat is het effect hiervan voor de risico’s, voor de samenleving. “Dat komt er altijd bij, zit altijd in je hoofd.”, vertelt Leon. “Dat geldt voor medewerkers, maar ook voor ons als teamleiders in het bijzonder. Want we hebben daar een grote verantwoordelijkheid in. Ik zorg er dus ook voor dat ik altijd inhoudelijk goed op de hoogte ben van wat er gebeurt met patiënten. ‘s Ochtends vraag ik hoe het die avond ervoor is gegaan. Zijn de afgesproken zaken gelukt? Zo ja, mooi. Zo nee, waarom niet en wat is er nodig om het wel te laten lukken. Ook voordat ik naar huis ga, loop ik langs de afdeling om te bespreken of er nog zaken spelen. Als er in de overdracht gedragingen van patiënten gegeven worden, dan denk ik altijd door, is dit gerelateerd aan risicofactoren? Dat is voortdurend het forensische aspect dat om de hoek komt. Soms verfoei ik onze patiënten. Maar als het dan lukt om een traject tot een goed einde te brengen. Als je mee hebt kunnen helpen dat patiënten de juiste keuzes gaan maken in het leven. Ja, dat zijn dan wel de cadeautjes.” 

“Ik vind het een cadeautje als het lukt dat patiënten de juiste keuzes gaan maken in het leven.”
 

Kun jij ook verder kijken en wil je werken in de forensische zorg bij een jonge organisatie met een grote ambitie in duurzaamheid en digitale transformatie? Solliciteer dan op één van de functies op www.werkenbijtransfore.nl en ontdek dat ontwikkelen bij Transfore geen lege huls is

Lening bracht balletje om te verduurzamen aan het rollen

“We wilden 120 zonnepanelen op het dak van ons clubgebouw plaatsen om het energieverbruik flink te verminderen en moesten daarvoor ook het dak zelf vernieuwen. We hadden daar als voetbalvereniging geen liquide middelen voor, maar dankzij de gemeente konden we een lening afsluiten met een hele lage rente. Daarmee kwam voor Herovina het balletje om te verduurzamen aan het rollen”, vertelt penningmeester Walter Kornet.

“We investeren flink om van Herovina één van de groenste verenigingen uit de gemeente te maken. Ons doel is om in 2030 volledig energieneutraal te zijn. De eerste aanleiding hiervoor was de sterke stijging van de energiekosten”, vertelt Kornet. “We moesten opeens 1000 euro per maand meer aan energiekosten betalen. Dat is erg veel voor een vereniging, we moesten dus snel een oplossing bedenken. Al snel kwamen we op zonnepanelen uit, maar kwamen er ook meteen achter dat we daarvoor eerst het dak zelf nog moesten vernieuwen om deze ‘’zonnepaneel gereed’’ maken.”

Gunstige leningsvorm

Kortom een behoorlijke investering waar voetbalvereniging Herovina financiering voor moest vinden. Kornet: “We hadden wel wat geld achter de hand voor noodgevallen, maar dat was niet voldoende.” Tijdens zijn zoektocht naar financiering heeft de penningmeester ook contact gelegd met de gemeente West Betuwe. “Zij hadden ook al het kostenprobleem gezien waar verenigingen zoals wij tegenaan liepen en waren om die reden een gunstige leningsvorm aan het uitwerken om verduurzaming aan te moedigen. Dat kwam voor ons dus erg goed uit. We hebben, zodra de gemeenteraad akkoord ging, alle documenten aangeleverd en binnen 3 maanden hadden we de lening tegen een laag rentepercentage geregeld. Het kost ons nog geen 500 euro per maand”, verduidelijkt Kornet. Inmiddels is het dak vernieuwd, zijn de zonnepanelen gelegd en bespaart de voetbalvereniging flink op energie.

Hoe die lening in elkaar zit was zo gunstig, dat we niet eens meer verder hebben gekeken. Het levert ons zelfs geld op omdat we nu meer besparen. Meteen doen, zou ik zeggen.”

~Walter Kornet –penningmeester Voetbalvereniging Herovina

Warmtepompen en ledverlichting

Daarnaast maakt Herovina ook gebruik van de BOSA-subsidie voor sportaccommodaties, waardoor zij nog meer verduurzamingsmaatregelen hebben kunnen doorvoeren. “Zo zijn we ook overgegaan op warmtepompen en ledverlichting en hebben we alle energievretende lampen en oude radiatoren verwijderd”, vertelt Walter Kornet enthousiast. “Door de voordelige maatschappelijke vastgoed lening is voor ons als voetbalclub het balletje om te verduurzamen dus letterlijk en figuurlijk gaan rollen. Met al deze initiatieven heb ik er het volste vertrouwen in dat we ons doel gaan halen om in 2030 volledig energieneutraal te zijn. Hiermee kunnen we al onze 400 leden zo lang mogelijk laten genieten van ‘het spelletje’ en met name van de planeet.’’

Vraag ook lening verduurzaming maatschappelijk vastgoed aan

Eigenaren van maatschappelijke vastgoed (sportaccommodaties, religieus gebouwen en gemeenschapshuizen) kunnen in de gemeente West Betuwe gunstig lenen om hun pand en terrein te verduurzamen. https://www.westbetuwe.nl/lening-verduurzaming-voor-maatschappelijk-vastgoed  

Ik snap nu niet meer dat ik dit mijn kinderen heb aangedaan

Adrie* is 5 jaar geleden veroordeeld voor seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hij is door een heel diep dal gegaan. Maar na 3 jaar gevangenisstraf en 1 jaar intensieve behandeling bij Transfore heeft hij weer vertrouwen in een toekomst zonder delicten. “Ik weet nu dat ik dergelijke seksuele daden niet nodig heb om me prettig te voelen. Dat maakt wat ik heb gedaan er niet minder erg door. Voor de slachtoffers, mijn eigen kinderen, is de impact enorm. Het liefst wil ik het goedmaken, maar dat kan natuurlijk niet. Wel hebben we weer contact.”

Adrie heeft de afgelopen maand zijn groepsbehandeling bij Transfore afgesloten. Een jaar lang heeft hij 4 dagen per week een groepsbehandeling gevolgd en daarna een half jaar deelgenomen een 1-daagse groepstherapie. Vanaf nu krijgt hij nog individuele behandelgesprekken en sluit hij online aan bij een terugvalpreventiegroep. “Ik zag als een berg op tegen de behandeling in groepsverband en dan ook nog 4 dagen per week. Dan ligt je hele sociale leven wel plat. Maar de behandelaren bij Transfore gaven aan dat dit echt het beste voor mij zou zijn. Daarom heb ik toch toegestemd. Ik wist dat ik stappen moest maken en wilde ook aan mijn slachtoffers laten zien dat ik serieus mijn probleem wilde aanpakken. In de 4-daagse behandeling ben ik heel diep gegaan. Met als resultaat dat ik heb geleerd om van me af te praten en hoe ik anders met problemen kan omgaan.”

Delictpreventie

Adrie weet nu dat het enorm belangrijk is dat je kunt praten over jezelf en over je gevoelens. “Ik was nooit een prater. Niets zeggen, dan praat je ook geen lariekoek. Zo ben ik opgegroeid. Maar hier moest ik wel praten. De behandelaren weten precies hoe ze je los moeten maken. Het deel van de behandeling dat me altijd bijblijft is de delictpreventie. Toen moest ik in mijn gedachten weer teruggaan naar het delict. Het was zwaar om onder ogen zien wat ik gedaan had. Ik snap nu niet meer hoe ik dat toen vredesnaam heb kunnen doen. Maar dat is wijsheid achteraf. Ik heb nu door de behandeling tools gekregen om beter met mijn emoties en problemen om te gaan. Ik heb echt moeten leren om ook weer de mooie kanten van mezelf te zien. Dat maakt dat ik me prettiger voel. Daardoor heb ik geen lusten nodig die me zouden kunnen aanzetten tot een delict. Dat maakt het dat ik nu gelukkig het leven in de maatschappij beter aankan.”

COSA maatje

“Bij Transfore heb ik geleerd dat het delict als het ware is opgebouwd. Je eigen persoonlijkheid zit daar in, maar ook jouw vaardigheden om problemen op te lossen. Dat had ik thuis niet geleerd”, vertelt Adrie. “Door de behandeling weet ik nu dat je op een hele andere manier met problemen kunt omgaan dan ik toen heb gedaan. Dat het fijn en prettig voelt om van je af te praten. Om open te zijn en iemand te vertellen dat je ergens tegenaan loopt. Om te weten dat je het ook niet alleen hoeft op te lossen, dat je daar hulp bij kunt krijgen. Ik weet nu dat het oplucht als je met iemand praat. Ook nu mijn groepsbehandeling is afgelopen blijf ik daar ondersteuning bij houden door een COSA-maatje (een pool van vrijwilligers vanuit de reclassering) en van de regiebehandelaar van Transfore. Ook ga ik digitaal deelnemen aan de terugvalpreventiegroep. Ik blijf aan mezelf werken. En ik hoop dat het contact met mijn kinderen uiteindelijk ook steeds meer verbeterd.”

Hoofd omhoog

Adrie heeft tijdens zijn laatste groepsbehandeling een cadeau achter gelaten: een houten kunstwerk van bergen met de tekst:  ‘Kom je uit een diep dal en kijk je er als een berg tegenop, boven gekomen, heb je het mooiste en ruimste uitzicht. Dus hoofd omhoog.’ Heel toepasselijk vindt Adrie. “Het is echt een enorme zure appel waar je door heen moet. Het is heel verdrietig, maar het helpt wel. Teruggaan naar het delict dat je hebt gepleegd is enorm heftig. Maar als je dit hebt gedaan en met de opbouw bezig bent, dan geeft dat een heel bevrijdend gevoel. Een heel mooi moment als je dat achter je kunt laten. Dat doe je gelukkig niet alleen. Dat doe je met de groep en met de therapeuten. Je weet van elkaars achtergrond, hebt diepgaande gesprekken en je uit heel veel emoties naar elkaar toe.”

Ervaringsdeskundige

Adrie overweegt om als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan en daarmee andere plegers van seksueel grensoverschrijdend gedrag te ondersteunen. “Ik weet als geen ander hoe moeilijk je het kunt hebben met jezelf, hoe diep je dan zit. Vol met schaamte en schroom. Ik weet hoe zwaar dat voelt, maar ook hoe je het moet oppakken. Je komt op een gegeven moment op een punt waarvan je zegt: ik mag er weer zijn. Dat wil ik aan iedereen meegeven die misschien een behandeling nodig heeft.

*) De naam van de Adrie is gefingeerd wegens privacy redenen. Dit artikel is verschenen op www.transfore.nl

We kunnen hier nog jaren heerlijk samen wonen

Volgens Koos van Steenis hebben zijn vrouw Jannie en hij het echt getroffen met hun huis en de buurt. “We hebben het hier zo goed. Eigenlijk alles wat we nodig hebben is gelijkvloers, we hebben een prachtig uitzicht en de supermarkt en het medisch centrum zitten om de hoek. Wat dat betreft kunnen wij hier nog jaren blijven wonen. Alleen de stookkosten rezen de pan uit. Nu we via de gemeente met een Verzilverlening zonnepanelen hebben aangelegd, is dat probleem ook opgelost. We krijgen zelfs geld terug.”

Koos en Jannie wonen sinds 6 jaar in Asperen. “Hiervoor hebben we 46 jaren heerlijk gewoond in Herwijnen, maar de tuin werd ons te groot. Toen we hier gingen wonen hebben we alles meteen gelijkvloers gemaakt. We zijn vooral blij met de grote woonkamer, want hierdoor kunnen we met onze kinderen en kleinkinderen bij elkaar zitten. We hebben 10 kinderen met aanhang en 100 klein- en achterkleinkinderen. Op 1 januari zijn ze bijna allemaal nog hier geweest om ons een gelukkig nieuwjaar te wensen”, vertelt Jannie trots. 

Verwarmen woonkamer

Maar zo’n grote woonkamer is natuurlijk niet snel warm gemaakt. “Toen de energieprijzen zo enorm stegen, werd het voor ons al snel te duur. Eerst probeerden we het op te lossen met de open haard, maar ik was de hele dag hout aan het slepen. Dat werd mij al snel te zwaar. Daarom kwamen de zonnepanelen in beeld”, zo legt Koos uit. “Eerst wilden we deze huren, maar toen hoorden we via de gemeente over de Verzilverlening, waarmee we tegen lage kosten geld konden lenen om de zonnepanelen zelf te kopen. Met huur ben je altijd meer geld kwijt dan als je zelf koopt, dus dat leek ons wel wat.” 

Hulp van de gemeente

Gelukkig heeft de gemeente ons enorm bij de aanvraag geholpen. Want omdat wij niet goed met de computer kunnen omgaan, ging dat bij ons helemaal verkeerd. Zonder de hulp van de gemeente waren we er nooit uitgekomen en hadden we nu geen zonnepanelen gehad. Ze zijn zelfs persoonlijk bij ons langs gekomen. Wij zijn daar de gemeente heel dankbaar voor.  Nu genieten we sinds ruim een jaar heerlijk van een warm huis dankzij onze zonnepanelen en krijgen we zelfs nog geld terug. Ik kan de Verzilverlening dus aan elke senior aanraden. Het geeft ook een vertrouwd gevoel dat de lening via de gemeente loopt. Wij hebben alles wat ons hartje begeert en kunnen hier nog jaren heerlijk samen wonen, zonder extra vaste lasten.” 

Vraag ook Verzilverlening aan 

Veel mensen op leeftijd willen graag in hun eigen vertrouwde omgeving blijven wonen. De gemeente West Betuwe stimuleert het langer thuis wonen door middel van een zogenaamde ‘Verzilverlening’. Hiermee kunnen senioren vanaf 58 jaar tegen lage kosten geld lenen om de eigen woning te verduurzamen. Koos en Jannie van Steenis hebben zonnepanelen geplaatst. Ook het verplaatsen van de slaapkamer of badkamer naar de begane grond en het plaatsen van een traplift, zijn bijvoorbeeld mogelijk. 

U kunt via deze website de lening aanvragen: https://www.westbetuwe.nl/toekomstbestendig-wonenlening

De beste ideeën ontstaan onderweg


Dat de beste ideeën onderweg ontstaan, bewijst Pim Jansen met de Bezorgbaas. De eigenaar van All-Inn Verspreidingen dacht tijdens een autorit na over hoe het bestellen en verspreiden van drukwerk eenvoudiger kan. Vlakbij de afslag Deventer op de A1 had hij de oplossing: één portal waarop de klant zowel zijn drukwerk als verspreiding kan organiseren. Hij vroeg Let’s Develop om het platform te ontwikkelen. Inmiddels regelen veel klanten zelf snel online hun drukwerk en verspreiding.

Eén platform voor alle media

Via de portal de Bezorgbaas biedt All-Verspreidingen hun klanten one-stop shopping aan. Het drukken en verspreiden van folders met huis-aan-huiskranten of geseald in een folderpakket. Direct mailingen versturen en sinds kort ook het plaatsen van advertenties in kranten. Het is allemaal mogelijk in de portal. “Het is een volledig geautomatiseerd verkoopkanaal. Alle reclame uitingen waar een bedrijf gebruik van maakt kunnen we op dit platform koppelen aan media waardoor je het in één keer kunt bestellen. Het platform is whitelabel gebouwd. Drukkerijen en andere leveranciers kunnen daardoor de portal ook onder hun eigen naam aanbieden als service voor hun klant. Zij ontvangen vervolgens een commissie als klanten gelijktijdig hun verspreiding via de portal laten verlopen”, legt Pim Jansen uit. “Een win-win dus.”

Prijs meteen inzichtelijk


De portal is heel gebruiksvriendelijk gebouwd door Let’s Develop gebaseerd op een UX/UI design. Na registratie doorloopt de klant eenvoudig stapsgewijs de applicatie. Bij alle stappen is de prijs meteen inzichtelijk. In de eerste stap geeft de klant aan wat er verspreid moet worden en in welk gebied. Door op een landkaartje de regio te selecteren of een plaatsnaam in te typen wordt automatisch weergegeven om hoeveel adressen het gaat. In stap 2 wordt de verspreidwijze bepaald zoals in een folderpakket of huis-aan-huiskrant. De derde stap is aangeven of je via de portal laat drukken of zelf het drukwerk aanlevert. Hier selecteer je vervolgens ook het formaat, gewicht, afwerking en indien van toepassing upload je het bestand. De laatste stap is de verspreidingsdatum kiezen in de kalender. De applicatie geeft handig met groene velden de keuzeopties aan. Tot slot komt het orderoverzicht in beeld en kun je direct bestellen. Betalen kan eenvoudig via Ideal of op rekening.

Op portal de Bezorgbaas kan zowel drukwerk als verspreiding eenvoudig besteld worden

Enorme tijdwinst


“Dit gaat zo veel sneller dan voorheen”, geeft projectmanager Sven de Gier aan. “Dit horen we ook terug van klanten, waaronder een grote reseller met 5 webshops. Zij kochten eerder handmatig bij ons in en waren voor elke opdracht minimaal een half uur kwijt. Nu is dit binnen 5 minuten geregeld. Zeker ook door de handige softwarewizard die Let’s Develop heeft ingebouwd. Je kunt daardoor in één keer meerdere orders aanmaken en diverse edities per rayon instellen. Voordat we deze optie hadden, moest een winkel met 30 vestigingen, 30 keer het stappenplan doorlopen. Dus eerst vestiging 1, alle stappen doorlopen, waaronder naam en verspreiddatum. Dan ging je door naar vestiging 2 en zo moest je dus 30 keer het proces doorlopen. Nu is dit verzameld onder één knop. Dat scheelt zoveel tijd. Aan onze kant is het nog interessanter, want de opdracht gaat er in een nanoseconde door, we hoeven niets meer zelf handmatig te doen. De opdrachten komen automatisch in ons ERP systeem en onze planning te staan.”

Knap staaltje programmeerwerk


“Knap staaltje programmeerwerk van Let’s Develop”, vindt Pim Jansen. “De berekeningen in onze branche zijn lastig. Je hebt uitzondering op uitzondering. In de portal worden op diverse plekken prijzen opgehaald, toeslagen op gewicht of indruk berekend, gerekend met verschillende staffelprijzen, elke postcode wordt doorgelopen op ja-sticker gebieden, dat heeft ook weer invloed op de prijs. Al deze factoren berekent de applicatie op de cent nauwkeurig. Ik ben onder de indruk hoe ze dat hebben ontwikkeld. Daarnaast snappen ze de belangen die achter de software zit die ze bouwen. We zitten in een business waar echt deadline op deadline zit. Je hebt het over een hele keten, waar wij slechts een klein onderdeel van uit maken. Is er bij ons in het systeem een hapering, dan stopt onze omzet en wordt een folder te laat gedrukt en bezorgd. Voor een folder met aanbiedingen van verse levensmiddelen kan dat funest zijn. Dat kost direct geld. Let’s Develop begrijpt dat. De lijnen zijn kort, bugs worden snel opgelost en het platform in co-creatie door ontwikkeld. Dat zijn key-elementen in onze samenwerking”, benadrukt Jansen.

Klant kan zelf krant kiezen


De ontwikkeling van het platform gaat steeds door. Elke euro investeringsbudget gaat naar de portal. Naast de verspreidmodule en drukwerkmodule zijn recent de directmailmodule en advertentiemodule live gegaan. De Gier vertelt: “In de advertentiemodule voor kranten kunnen klanten zelf aangeven in welk gebied de advertentie verspreid moet worden. De portal weet precies welke krant, voor welk gebied op welke dag bezorgd wordt en wat de advertentieformaten zijn. Dit wordt allemaal op de achtergrond berekend, het bespaart de klanten veel tijd om dat allemaal te selecteren. Dat gemak geldt ook voor de module voor direct mail. Deze module heeft Let’s Develop zelfstandig samen met onze samenwerkingspartner ontwikkeld. Wij hebben alleen onze wensen doorgegeven. Een week later was het gebouwd. Klanten kunnen via de portal een adressenbestand en brief uploaden om te laten bezorgen, geadresseerd aan bewoners of op naam, met of zonder envelop en in elk gewenst formaat. Ook deze module is ontwikkeld met een ondernemersgeest die past bij ons platform. Het is gewoon een fijne samenwerking met korte lijntjes, met een softwarebouwer die verstand van zaken heeft en onze wensen goed implementeert. Wij zullen de samenwerking dan ook zeker blijven voortzetten.”

www.letsdevelop.tech

Iedereen danst mee voor dubbele beglazing

Marion kreeg het advies om de verwarming uit te zetten, toen de energielasten van haar dansschool Studio DanZo verdriedubbelde. “Maar ik laat een meisje van 5 toch niet in haar balletpakje in de kou aan de balletbar staan?” Wel heeft ze met pijn in haar hart een kleine energietoeslag doorgevoerd op de contributie. Ook organiseert ze een dansweek. De opbrengst gaat naar dubbele beglazing voor in de danszaal. “Zo dragen de dansers en het publiek direct bij aan meer danscomfort.” 

Net toen het zakelijk weer beter ging na twee pittige coronajaren, kwam de energiecrisis er over heen.   “Dat voelde voor mij als de nekslag”, vertelt Marion van Veen, eigenaresse van Studio DanZo. “Het is slopend. Nadat ik al een paar jaar alles uit de kast had gehaald om de dansschool draaiende te houden, van online les, buitenlessen, dansvoorstellingen streamen, etc., groeiden we eindelijk weer in het ledenaantal. De instroom stond lange tijd nagenoeg stil. Tijdens corona, maar ook nog lang daarna. Veel kinderen gingen bijvoorbeeld eerst nog op zwemles. Nu stagneert het weer omdat de energiecrisis al mijn tijd en energie opslurpt. Vaak denk ik, waarom ben ik nu in gesprek met mensen over energie, over verwarmingsketels? Daar moet ik helemaal niet mee bezig zijn, wel met talentontwikkeling en dansprogramma’s. Dit is allemaal ballast en een gevecht tegen de bierkaai waar wij niets aan kunnen doen.”

Lijst energiebesparende producten

Die gesprekken over energie heeft Marion met de Ondernemershelpdesk. “Ik ben ontzettend blij met hun ondersteuning. Ze kijken objectief mee met het energiecontract, met ons energieverbruik, met isolatieopties, bedrijfspandrenovatie, groendak, zonnepanelen. Wat allemaal kan, wat het kost en ook wat het oplevert aan rendement. Op basis van deze lijst kunnen we keuzes maken wat het meest effectief is. Een nieuwe verwarmingsketel kost bijvoorbeeld € 20.000, dat is een hele investering. De ondersteuning en de meedenkende houding daarbij van de Ondernemershelpdesk is erg fijn. Het biedt me weer nieuwe perspectieven en ik voelde de energie en creativiteit daardoor weer bij mij stromen.”

Dansen voor dubbele beglazing

Deze hernieuwde creativiteit heeft geleid tot een dansweek, waarin alle dansgroepen aan elkaar én aan ouders, familie en vrienden in minivoorstellingen hun dansmoves kunnen presenteren. “We hebben dansers van 5 tot en met 85 die elkaar nooit zien dansen. “We hebben dansers van 5 tot en met 85 die elkaar nooit zien dansen. We bieden een breed dansprogramma, van klassiek ballet (ook op academisch niveau), moderne dans, jazz, hiphop, dance en IMPACT dansgezelschap en het daarbij behorende Topstroom (voorbereiding voor kunstvakonderwijs).

In deze “presentatieweek” verbinden we de leeftijden en danssoorten met elkaar. We vragen per ticket een kleine bijdrage. Een leuke middag en avond voor een goed doel. Want met de opbrengst gaan we dubbelglas aanbrengen in de danszaal. Zo draagt iedereen bij aan een betere en betaalbaar danscomfort en wellicht ontdekken ze ook een nieuwe danssoort. Het is een fijne manier om je hoofd leeg te maken, zeker in deze tijd.”

Dit artikel is mogelijk gemaakt door Moedige Dialoog Salland.

Schakel ook de Ondernemers Helpdesk in. 

Waarom afval produceren, als we het toch weggooien?

Door deze tekst op een poster van Loesje ging Marcel Ellen nadenken over
alternatieven om producten te maken, te verpakken en te gebruiken. De uitkomst vond Ellen zo fascinerend dat hij kort daarna met zijn bedrijf Ma.C Ellen is gestart. Zijn missie is om met natuurlijke materialen de wereld mooier te maken. Het was ook de Cleantech Regio die Marc Ellen de doorslag heeft gegeven voor het starten van zijn eigen bedrijf. “Zij hadden geloof in biobased producten en gaven mij subsidie om onderzoek te doen naar mycelium, het product waar ik nu mee werk. Om daarvoor in aanmerking te komen moest ik me inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Toen was de kogel door de kerk. Vrij snel daarna ben ik ook naar Ondernemershuis Deventer gestapt voor het opdoen van ondernemersvaardigheden.

Investeren in jezelf als ondernemer
“Los nog van alle input die het Ondernemershuis Deventer mij heeft gegeven, is alleen al het aanmelden bij hun een grote stap voorwaarts geweest. Want het is een keuzemoment om serieus te gaan ondernemen. Het zijn met name de gesprekken en vragen geweest die me verder hebben geholpen om meer richting aan mijn bedrijf te geven. Ik vind het heel mooi dat dit soort initiatieven bestaan. En dat je niet heel veel geld hoeft te betalen om toch zoveel steun en diensten te krijgen.”

Dit artikel is verschenen in het MKB Magazine, opdrachtgever Ondernemershuis Deventer

Het verhaal van Wat reusachtig

“Nee zeggen tegen een ander, is ja zeggen tegen je zelf”. Dat advies heeft de kiem gelegd voor Wat reusachtig. Het begin van een nieuw verhaal. Een pakkend verhaal, dat naadloos verliep volgens de 12 stappen van de reis van een held (Joseph Campbell), waar veel boeken en films ook op gebaseerd zijn . Een besef dat pas later indaalde overigens, tijdens de opleiding Storypractitioner. Tip: Deze blog op boekschrijven.nl legt de structuur goed uit.

Stap 1 is de normale wereld. Je leeft gewoon je leven, alles gaat goed, maar er wringt al wel iets. Tijdens mijn eigen reis was de trotsheid op het werk en de werkgever gedaald en de frustratie toegenomen. Een combinatie van altijd maar doorgaan op de automatische piloot, ja zeggen voor een ander, dingen doen zonder daar echt bij stil te staan, over na te denken. Dingen nastreven, zonder af en toe ook eens een stapje terug te doen. 1001 ballen in de lucht houden. Op naar een coach om keuzes te maken.

De “call to adventure” is de tweede stap en daar wordt het spannend. Er is iets wat je roept. Je wordt door een omstandigheid uit je normale leven gehaald. In dit verhaal was het een andere leidinggevende die hele rare dingen deed en riep. De wereld stond op zijn (mijn) kop, schudde op zijn grondvesten. Alles waar ik voor stond, had opgebouwd, was naar mijn gevoel in één klap weg.

De derde stap kwam vrij snel daarna, dat is de ‘refusal of the call”. Dat je de roep weigert, dat je zegt “dit ga ik niet doen, no way!” Er wordt gevraagd om een angst te overwinnen, twijfel opzij te zetten, uit je comfortzone te gaan. Daaruit vloeit een innerlijke kracht voort. In mijn verhaal wist mijn verstand dat ik niet meer kon blijven doen, wat ik al jaren deed. Moest ik mijn vertrouwde positie, al het opgebouwde verlaten. Mijn gevoel was die van diepe rauw, loslaten wat ik zo liefhad.

In de vierde stap krijg je een mentor die je op weg helpt. In het geval van de ‘Lord of the Rings’ waar je de Reis van de Held heel mooi in terug ziet komen, is dat een man met een grijze baard. In mijn geval was de baard niet grijs, maar verder heeft hij me aangemoedigd en het vertrouwen gegeven om de stap te zetten naar een nieuwe wereld.

Bij stap 5 kom je op een punt dat je niet meer terug kunt. Dan ga je op reis en laat je het oude los. Dat is de ‘crossing of the threshold’. Je stapt letterlijk over een drempel. In mijn geval: ik zei mijn contract op. Op dat moment kon ik niet meer terug, hoe eng ik het ook vond.

Bij stap 6 ga je de nieuwe wereld in. In Wonderland gelden andere wetten, zijn er andere bondgenoten (en vijanden) en volgen er een aantal beproevingen. Voor mij betekende dat drie dingen: 1, het opstarten van Wat reusachtig waardoor ik als zelfstandig ondernemer kan kiezen voor projecten en opdrachtgevers waar ik werkplezier uithaal, daar waar ik van betekenis kan zijn als generalist en strategist. Maar waar ik ‘als vijand’ ook veel tijd kwijt ben aan ondernemerszaken. 2 In deeltijd te gaan werken bij een zorgorganisatie waar ik met mijn vakkennis het verschil kan maken. En 3, om mij daarnaast verder te bekwamen tot Storypractitioner waar de wereld van veranderprocessen, issuemanagement en gedragsbeïnvloeding samen komt.

Goed we zijn op de helft, plakt het verhaal nog bij jou? Want we gaan naar stap 7, de inwijding / de approach, waar de held zichzelf onderzoekt en onvermoede kanten ontdekt. Waarin je kunt laten zien dat je werkelijk gecommitteerd bent. In dit geval was het voor mij elke week de weg herijken, stil te staan bij waar ik energie uithaal, en waar het weglekt. Die paar beren die je op de weg tegenkomt verslaan (oh jee, nu komt wel heel veel samen, blijf ja zeggen tegen jezelf!) en ook dat je realiseert dat je er met jouw werk echt toe doet, het verschil maakt voor de ander.

En dan breekt stap 8 aan, de crisis, waar je oog in oog staat met je grootste angst. Je moet dan iets onder ogen zien om verder te komen. In dit verhaal is dit de coronapandemie, waarbij je opeens met fysieke afstand toch dichtbij moest blijven. Waar het thuisonderwijs, thuiswerken en thuisblijven samen en gelijktijdig vorm moest krijgen, waarbij er angst heerste voor het virus, er nog veel onbekend was en toch hierover gecommuniceerd moest worden. Ik vond mijn weg.

In stap 9 krijg je de beloning of juist de dolksteek. Na de crisis viert de held zijn succes, inzicht of verovering. Na de eerste paar weken intelligente lockdown bleek Online meer mogelijk dan gedacht. Dus we stonden weer op, zetten weer stappen, andere dan voorheen maar wel vooruit. Maar we kregen ook de bevestiging dat we veel voor elkaar over hebben, dat de meeste mensen deugen.

In stap 10 is het tijd voor de terugkeer, met als bagage de nieuwe verkregen inzichten. Dit is in de films het moment van de klassieke achtervolging. In dit verhaal begonnen we de coronapandemie als status quo te zien en gingen we met ons allen weer vooruitkijken, weer plannen maken, weer investeren. Met het vertrouwen dat we met het nieuwe geleerde de vastgeroeste (ja toch wel) werkwijze kunnen verbeteren. Niet standaard uit gewoonte naar kantoor gaan, maar kijken waar je die dag het beste kunt werken.

En toen kwam stap 11, die heel zwaar de dood en wederopstanding. Het uur van de waarheid. De tegenstander heeft nog een laatste aanval in petto. De laatste test; de climax van het verhaal. Dat is in dit verhaal de terugkomst van het coronavirus, de tweede golf. Zijn we mentaal weerbaar genoeg om alle beperkingen weer te dragen? De irritaties en communicatie(ge)ruis nemen toe. De luisterkracht en de pragmatische werkwijze “wat kan er wel” van Wat reusachtig blijkt een extra groot pluspunt te zijn.

Aan het einde is het Elixer, de heilige graal in beeld, stap 12. De bevestiging dat ik er goed aan heb gedaan om mijn hart te volgen, de stap te maken naar zelfstandig ondernemerschap, zodat mijn veelzijdigheid, mijn nieuwsgierigheid en eigen visie op het vak goed tot uiting komt. Ik ging op reis om een nieuwe toekomst te ontdekken en kwam onderweg veel organisaties tegen waarvan ik het unieke en authentieke verhaal mocht vertellen en onderscheidend positioneren. De cyclus is rond, de reis is nog lang niet ten einde en een nieuw avontuur ligt te wachten.

Het is opvallend hoe vaak je deze (of enkele van deze) elementen in een verhaal terugziet. De reis van de held is een sublieme storytelling-cyclus, want hij werkt overal en voor iedereen. Hoe kun jij deze formule ook toepassen? Maak van je leven een Reis van de Held. Ga je eigen weg… Iedere verandering begint met een goed verhaal door Wat reusachtig!

Cookie erbij?

Op watreusachtig.nl maken wij gebruik van cookies voor het bijhouden van statistieken en om voorkeuren op te slaan. Door op accepteren te klikken, ga je hiermee akkoord.